Współpraca
Program Koźminski@TopHighSchool
Wawerska Szkoła Realna dołącza do programu Kozminski@TopHighSchool, realizowanego przez Akademię Leona Koźmińskiego
W ramach inicjatywy Akademii Leona Koźmińskiego budowane są partnerstwa uczelni z najlepszymi liceami i technikami w Polsce. Dzięki takiej współpracy młodzież zyskuje możliwość przygotowania się do wymarzonych studiów ze wsparciem kadry akademickiej oraz udziału w zajęciach i aktywnościach kół naukowych. Do programu Kozminski@TopHighSchool dołącza Wawerska Szkoła Realna.
Bardzo cieszymy się, że Wawerska Szkoła Realna dołącza do naszego unikalnego programu – podkreśla prof. Grzegorz Mazurek, Rektor Akademii Leona Koźmińskiego. – Niezwykle cenimy przyjęte w tej szkole, alternatywne wobec dominującego dziś stylu edukacji, podejście – stawianie na interdyscyplinarność, samorozwój i odpowiedzialność. W Akademii działamy podobnie, przygotowując młodych ludzi na wyzwania współczesnego świata, rozwijając umiejętności współpracy oraz krytycznego myślenia.
Wawerska Szkoła Realna, której jestem założycielką i dyrektorką, to nowoczesne liceum – podkreśla Aleksandra Drozd. Naszymi fundamentami są demokracja i szacunek do drugiego człowieka. Z jednej strony stawiamy na rozwój osobisty – warsztaty psychologiczne, rozwój umiejętności miękkich, edukację ekologiczną, pracę wolontariacką na rzecz różnych społeczności. Z drugiej natomiast na rozwój edukacyjny, poprzez rozwój kompetencji językowych, informatycznych, pracę projektową czy zdobywanie realnych umiejętności na wawerskich specjalizacjach, czyli zajęciach praktyczno-teoretycznych, ze specjalistami. Współpraca z Akademią Leona Koźmińskiego to dla naszego liceum krok w przyszłość, z partnerem, dla którego ważne są te same wartości i który prezentuje wysoki poziom naukowy. Dzięki naszemu partnerstwu osoby uczniowskie będą miały możliwość pogłębić tematy z zakresu zarządzania, prawa czy ekologii, a może po maturze – wybrać właśnie tę uczelnię.
Dzięki podpisanej umowie o współpracy, młodzież zyska możliwość uczestnictwa w zajęciach akademickich i wydarzeniach naukowych organizowanych przez Akademię. Uczniowie będą mogli skorzystać z bogatego doświadczenia oraz wiedzy naukowców i praktyków z różnych dziedzin – w szczególności biznesu, edukacji obywatelskiej i odpowiedzialności społecznej oraz ekologii. Będą również współpracować z kołami naukowymi i organizacjami studenckimi.
Dla Akademii Leona Koźmińskiego możliwość wspierania szkół średnich oraz młodzieży realizującej programy nauki biznesu i zarządzania jest niezwykle ważna. Dzięki wspólnymi inicjatywom uczniowie mogą poznać Akademię i przyszłościowe kierunki studiów, które mogą wybrać z myślą o swoich zainteresowaniach i zawodowej przyszłości.
Zależy nam nie tylko na przekazywaniu wiedzy, ale także doskonaleniu umiejętności i kształtowaniu etycznych podstaw. Angażujemy się też jako społeczność akademicka, w pracę na rzecz otoczenia – wskazuje dr Mateusz Woiński, Pełnomocnik Rektora Akademii Leona Koźmińskiego ds. współpracy z liceami.
Przyjaciele Szkoły
Karolina Kosińska
Dr filmoznawstwa, redaktorka naczelna „Kwartalnika Filmowego”, wydawanego przez Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk. Laureatka nagrody im. Bolesława Michałka za najlepszą książkę filmoznawczą roku (Androgyn. Tożsamość, tęsknota, pragnienie, 2015). Zajmuje się kinem brytyjskim, irlandzkim oraz filmowymi formami realizmu społecznego.
Tomasz Sulej
Dr hab. Tomasz Sulej prof. IP PAN – polski paleontolog specjalizujący się w badaniu ewolucji bazalnych archozaurów i płazów z grupy temnospondyli oraz paleontologii triasu. Organizował wykopaliska w Krasiejowie, skąd opisał pięć nowych gatunków dużych i małych kręgowców triasowych. Uczestniczył w wydobyciu i opisaniu szczątków olbrzymiego dicynodonta lisowicii i dużego teropoda smoka wawelskiego koło Lublińca. Odkrył nowe stanowisko w Porębie skąd opisał najstarszego żółwia (wspólnie z Tomaszem Szczygielskim).
Dwukrotny laureat nagrody Travelery Odkrycie roku (ze współpracownikami), zwycięzca Famelab 2017, lautear nagrody Prezesa PAN za popularyzację nauki (ze współpracownikami).
W 2006 roku z Jerzym Dzikiem i Grzegorzem Niedźwiedzkim brał udział w wykopaliskach w górach Karatau w Kazachstanie, skąd badacze ci opisali późnojurajskie prapióro. Ostatnio zorganizował duże wykopaliska w Rosji i ekspedycję na Grenlandię.
Sławomir Matczak
Dyrektor Akademii Telewizyjnej TVP Dziennikarz telewizyjny, wykładowca akademicki i pasjonat gór. Od 1998 roku szkoli z wystąpień medialnych i budowania komunikatów m.in. w czasie kryzysu. W telewizji zrealizował około 10 tys. relacji do programów informacyjnych. Przez ponad 20 lat pracy w TVP wydał kilka tysięcy programów studyjnych, w tym wydań specjalnych w sytuacjach kryzysowych, programów interwencyjnych, interaktywnych i reporterskich. W szkołach prowadził lekcje na temat przeciwdziałania cyberprzemocy : #hejtstop
Karolina Jonderko (1985) Rydułtowy.
Córka górnika i nauczycielki muzyki. Członkini Agencji Napo Images. Absolwentka fotografii na wydziale operatorskim w Szkole Filmowej w Łodzi. Laureatka wielu prestiżowych nagród m.in. World Press Photo 2021 czy Magnum & Ideas Tap Award, dzięki któremu odbyła staż w redakcji agencji Magnum Photos w Nowym Jorku. Swoje działania fotograficzne koncentruje na długoterminowych projektach. Większość z nich dotyka zjawiska straty i wiążących się z nią następstw – te zagadnienia odnajdziemy w cyklach “Autoportret z matką”, “Zaginieni”, “Reborn” i “Mała Polska”. Wychodząc od własnych doświadczeń, autorka rozszerza perspektywę o innych ludzi zmagających się z problemem straty – najbliższych, miejsca, tożsamości. W swojej pracy przykłada niezwykłą wagę do zbudowania osobistej więzi z bohaterami.
Agnieszka Leonczuk
Z wykształcenia jestem architektem urbanistą, ale fascynacja małą formą i pasja sprawiły, że już kilkanaście lat zajmuję się gliną. Ceramiki uczyłam się u Darka Osińskiego ze Związku Ceramików Polskich oraz na zajęciach Sztuki Dekoracyjnej i Użytkowej u Stanisława Tworzydło. Od 15 lat prowadzę warsztaty ceramiczne – obecnie jako projekt Glina i Wałek. W czasie pandemii otworzyłam niewielkie studio ceramiki dekoracyjnej, gdzie pracuję w wolnych chwilach. Działam lokalnie, prowadzę warsztaty dla przedszkolaków, dzieci starszych, zajęcia w szkołach, domach kultury oraz w wawerskiej pracowni. „Kreatywność w dzieciństwie prowadzi do innowacji w wieku dorosłym”. W moich zajęciach dla dzieci i młodzieży glina nie jest celem, a jedynie tworzywem wspomagającym kreatywność. Stawiam na tematy otwarte i projektowe, tak aby rozwijać kreatywność, gdyż to ona jest uniwersalną umiejętnością w czasach dynamicznych zmian i nowych rozwiązań. Zatem poza kubkami czy miseczkami będziemy tworzyć projekty mebli, wzorów tkanin, a może ulepimy ciszę lub hałas? Ceramika, podobnie jak wiele innych zajęć artystycznych, sprawia, że młodzi Ceramicy i Ceramiczki niezależnie od zawodu, jaki będą wykonywać w przyszłości, poradzą sobie z wieloma zadaniami po prostu lepiej. Mieszkam z rodziną, psem i lasem w Wawrze, uwielbiam swój „zapłot”, mikro i makro podróże, uśmiech i cięty dowcip, dobrą kuchnię i spotkania z przyjaciółmi, wspieram bliskie mi inicjatywy społeczne i lokalne. Od jesieni’24 prowadzę zajęcia dla Uczniów i Uczennic Wawerskiej Szkoły Realnej.
Wykładowczyni w Warszawskiej Szkole Reklamy, gdzie pełni obowiązki opiekunki specjalizacji „Animacja”. Trzykrotna laureatka Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Selekcjonerka Festiwali Filmowych w zakresie filmu animowanego. Zasiada w Radach Festiwalów Filmowych. Autorka i realizatorka projektu Klatka po Klatce (warsztaty z tworzenia filmów animowanych z dziećmi, młodzieżą i rodzinami). Od momentu powstania projektu w 2016 roku zostało zrealizowanych ponad pół tysiąca filmów w różnych technikach. Liczne z nich były nagradzane na wielu festiwalach dziecięcych. Entuzjastka krzewienia wiedzy w edukacji na temat narzędzia jakim jest ANIMACJA.
Mama dwójki nastolatków, kocha góry, las, przyrodę,
ale również aktywne, społeczne działania.
Przewodnicząca Sekcji Filmu Animowanego w Stowarzyszeniu Filmowców Polskich. Inicjatorka powołania Gildii dla Twórców Animacji.
Ivo Nikič
Urodził się w 1974 roku w Pristinie. W 2003 obronił dyplom z malarstwa na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni prof. Jarosława Modzelewskiego. Jego twórczość obejmuje malarstwo, fotografię, instalacje, obiekty, video i akcje w przestrzeni miejskiej. Interesuje go pejzaż miejski, cielesność, muzyka, odpadki i estetyczne zgrzyty. Czerpie ze
Andrzej Manujło – nauczyciel techniki jutra, który uczy dziś
Andrzej to nauczyciel przedmiotów technicznych, który łączy solidne przygotowanie inżynierskie z psychologicznym zrozumieniem potrzeb ucznia. Jest podwójnym magistrem – elektronikiem oraz psychologiem, a jego podejście do nauczania to połączenie pasji, praktyki i nowoczesnych metod edukacyjnych. Dzięki wieloletniemu doświadczeniu akademickiemu na Politechnice Warszawskiej oraz pracy z młodzieżą i dorosłymi, potrafi tłumaczyć skomplikowane zagadnienia programowania, elektroniki, sztucznej inteligencji czy Internetu Rzeczy w sposób praktyczny i inspirujący.
Jego zajęcia to przestrzeń eksperymentów, gdzie uczniowie nie tylko uczą się kodu, ale i rozwiązywania prawdziwych problemów świata – od projektowania inteligentnych systemów po analizę danych z użyciem sztucznej inteligencji. Każde ćwiczenie prowadzone przez Andrzeja ma jasny sens i zastosowanie – to nauka, która ma znaczenie, która „dzieje się naprawdę”. Wykorzystuje m.in. platformę Arduino, ESP32, druk 3D i nowoczesne metody projektowania, a jego uczniowie często budują działające prototypy urządzeń lub uczą maszyny „myśleć”.
Jako doświadczony praktyk biznesowy (absolwent MBA Innowacje i Analityka Danych, założyciel startupu, członek Szkoły Pionierów PFR), Andrzej pokazuje uczniom, że projekt techniczny to nie tylko lutowanie i kodowanie, ale też zrozumienie potrzeb użytkownika, myślenie projektowe (Design Thinking) i działanie w zespole. W jego klasie wiedza techniczna idzie w parze z kompetencjami przyszłości: empatią, przedsiębiorczością i umiejętnością współpracy.
Jego motto? „Inżynier przyszłości to ktoś, kto nie tylko umie coś zbudować, ale wie też dla kogo i po co to robi.”